ถึงเธอไม่รู้จักผม แต่ผมยังรู้ว่าเธอเป็นใคร

เรื่องมีอยู่ว่า

 มันเป็นเวลาเช้า เวลาประมาณ 8.30น ที่วุ่นวายเอาการ
มีคุณลุง สูงอายุท่านหนึ่งในวัย 80 กว่า มารับบริการแพทย์ ตัดไหมจากแผลที่หัวแม่มือ
และบอกว่าให้รีบหน่อย เพราะมีนัดตอน 9.00 น
เมื่อผมตรวจร่างกายตามปกติเสร็จ ผมก็ขอให้นั่งรอ  โดยผมรู้ว่าอย่างไรเสีย
ก็หนีไม่พ้น 1 ชั่วโมง  กว่าจะถึงคิว

ผมเห็นคุณลุงท่านนี้ดูนาฬิกาหลายครั้ง อย่างกระสับกระส่าย
ผมว่างอยู่พอดี จึงเข้าไปดูแผลให้ เมื่อตรวจดูก็เห็นเป็นปกติ
ผมจึงเดินไปหารือกับหมอคนหนึ่งที่ให้บริการอยู่
เอายาและวัสดุมาทำแผลให้ ขณะที่ตัดไหมอยู่ ผมก็ถามว่า
มีนัดกับหมออีกที่หนึ่งหรือ จึงดูรีบร้อน

คุณลุงท่านนี้ ตอบว่า ไม่ใช่หรอก

แต่จำเป็นต้องรีบไป เนิร์ซซิ่งโฮม เพื่อกินอาหารเช้ากับ ภรรยา

ผมจึงถามถึงสุขภาพของภรรยา ก็ได้รับคำตอบว่า

ภรรยาผมอยู่ที่นั่นมานานพอสมควรแล้ว และเธอเป็นโรค Alzheimer

ขณะที่คุยกันผมก็ลองถามดูว่า  เธอจะรู้สึกกังวลและเป็นทุกข์ไหม ถ้าไปสายสักหน่อย

คุณลุงท่านนี้ก็ตอบว่า  เธอไม่รู้หรอกว่าผมเป็นใคร เธอจำผมไม่ได้มา 5 ปีแล้ว

ผมรู้สึกแปลกใจจึงถามว่า "แล้วคุณลุงก็ยังไปทุกเช้า ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่า คุณลุงเป็นใตรก็ตาม"

คุณลุงสูงอายุ ยิ้ม และตบเบาๆบนมือผม แล้วพูดว่า

"ถึงเธอไม่รู้จักผม แต่ผมยังรู้ว่าเธอเป็นใคร"

ผมต้องกลั้นน้ำตา ขณะที่เดินจากไป ขนบนแขนผมลุกชัน

และคิดว่า  "นั่นคือความรัก อย่างที่ผมต้องการที่สุดในชีวิต"  

 ช่วยโหวตให้กำลังใจกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ